Wandelen wordt steeds populairder. En wandelaars zijn niet de enigen die graag gebruik maken van de – helaas schaarse – buitenruimte. KWbN denkt graag in oplossingen. Samen met NOC*NSF, ANWB Vereniging en LandschappenNL roepen we de Waterschappen op te kijken naar de mogelijkheden schouwpaden open te stellen voor recreatief gebruik. Onderstaand opiniestuk verscheen 21 maart in het AD.
De colleges van dijkgraven die nu gevormd worden, moeten meer wandelruimte openstellen, vinden Paul Sanders, Marc van Tweel, Marion Kaper en Hank Bartelink. Wandelen is populair en heel gezond.
Lang waren de waterschappen een weinig zichtbare bestuurslaag en werd hun belang slechts gezien door direct betrokkenen. Daarin is verandering gekomen. Klimaatverandering is daarbij een belangrijke factor. Meer dan ooit is er besef dat waterschappen onmisbaar zijn voor veiligheid in onze delta en voor voldoende schoon water voor natuur en landbouw.
Wandelen is één van de snelst groeiende vormen van bewegen en dat doen we het liefst in het groen
Zij kunnen daarnaast op een unieke manier maatschappelijke betekenis krijgen voor al die mensen die - zeker met het voorjaar in de lucht - naar buiten willen. De waterschappen zijn immers zo’n beetje de grootste beheerders van het Nederlands buitengebied en dat brengt een maatschappelijke verantwoordelijkheid met zich mee. De demografische ontwikkelingen in Nederland vereisen immers dat we in recreatie, ontspanning en geestelijke- en lichamelijke fitheid blijven investeren. Buitensporten zijn daarbij van groot belang. Wandelen is één van de snelst groeiende vormen van bewegen. En dat doen we het liefst in het groen. Eén van de problemen waar we tegen aanlopen is het grote gebrek aan ruimte.
Van bijvoorbeeld natuurbeheerders wordt, vaak via subsidievoorwaarden, gevraagd hun terreinen open te stellen voor sport en recreatie. Tegelijkertijd conflicteert dat soms met hun beschermingsdoelstellingen. Op het eerste gezicht een ingewikkeld vraagstuk - dat tegelijkertijd ook oplosbaar is door ‘zonering’. Waar mag wat wel - en wat niet? Met nuchterheid en respect voor verschillende doelstellingen is veel op te lossen. Dat neemt niet weg dat we in Nederland een chronisch gebrek aan (vrij toegankelijke) ruimte hebben. Zeker in het groen. Dat delen we noodgedwongen op een mooie zondagmiddag met heel veel mensen. Kijkend naar de kaart van Nederland zien we echter een schat aan potentiële wandelpaden in landelijk gebied, waardoor niet elke frisse neus hoeft te landen in beschermde natuurgebieden. Op sommige plaatsen hebben waterschappen hun schouwpaden al geopend voor de bezoeker. Daar kun je kilometers lopen, met vergezichten en het geluid van de vogels. Er liggen nog honderden kilometers van dit soort paden te wachten. Niet altijd natuur met zeldzame plant- en diersoorten, maar wel fantastische gebieden voor een groene, sportieve beleving. Waarbij je aan den lijve ervaart dat wandelen een positief effect heeft op gezondheid, juist in contact met de natuur.
Waterschappen hebben geen openstellingsplicht; hun aan watergangen grenzende terreinen hebben functionele bestemmingen, zoals onderhoud. Hoe mooi is het als zij de verantwoordelijkheid nemen om die terreinen open te stellen? Immers, de waterschappen zijn ook publiek gefinancierde terreinbeheerders. Met openstelling maken ze recreëren en bewegen mogelijk in hun areaal. Wij roepen de colleges van dijkgraven, die nu gevormd worden dan ook op om actief te onderzoeken hoe zij hun gebieden waar mogelijk open kunnen stellen. Om nieuwe ontdekkingstochten te voet mogelijk te maken in de Nederlandse buitenruimte, voor een gezond en sportief Nederland.
Paul Sanders, directeur-bestuurder Koninklijke Wandelbond Nederland; Marc van den Tweel, algemeen directeur NOC*NSF; Marjon Kaper, directeur ANWB Vereniging en Hank Bartelink, directeur LandschappenNL.
Bron: AD (Algemeen Dagblad) - Opinie, 21 maart 2023